“Zonlicht en thee??” Renée*, uit groep 6, heeft deze woorden uit het potje gepakt en meteen gaat haar brein aan:

1.    Je kunt thee in het zonlicht drinken

2.    Je kunt een taart in de vorm van een zon hebben en dat bij de thee eten

3.    Als thee in het zonlicht staat, wordt-ie koud (nou…)

4.    Je kunt een verhaal verzinnen over thee en zonlicht

Ik moet lachen: ze dwaalt eigenlijk steeds verder af! Dat doet Renée ook bij het lezen, dus het verbaast mij niets. Als Renée leest, begint ze eigenlijk wel goed, maar op enig moment “verlaat” ze de tekst en is ze vooral bezig met het verhaal dat ze er in haar hoofd van maakt.

Ik vertel haar wat ik zie gebeuren en leg uit hoe dat – bij haar – komt: we zijn het werkgeheugen van Renée aan het trainen en dat is niet voor niets. Ze start altijd met goede moed, maar na korte tijd is het werkgeheugen gewoonweg vol. Haar brein neemt dan een gemakkelijke afslag en in haar geval is dat de afslag van de fantasie. Enorm leuk en dat maakt Renée Renée. Maar bij begrijpend lezen is dat wel lastig. Want daar gaat het nou eenmaal om wat er in de tekst staat.

Het helpt haar als ik vertel wat ik zie: zo leert ze zichzelf kennen en kan ze steeds iets makkelijker signaleren dat ze op het fantasiespoor zit. En zichzelf een beetje terugsturen naar de tekst.

“Oja!” zegt ze. “Even weer echt naar de woordjes!” Ik help haar een klein beetje op weg: “Thee en zonlicht zijn allebei…”

“Warm!”

(Veel van mijn leerlingen komen bij mij omdat ze moeite hebben met begrijpend lezen. Hen help ik met mijn LeesInzicht-aanpak, waarmee we de kernvaardigheden van het lezen verbeteren: Visualiseren, Verbinden en Controleren)